VE
Yusuf babasının yüzü üzerine kapandı, ve onun üzerinde ağladı, ve onu öptü.
2.
Ve Yusuf babasını mumya etmelerini hekim kullarına emretti; ve hekimler İsraili
mumya ettiler.
3.
Ve onun için kırk gün doldu; çünkü mumya etmenin günleri böylece dolar; ve
Mısırlılar yetmiş gün ona ağladılar.
4.
Ve onun ağlaması günleri geçince, Yusuf Firavunun evine söyliyip dedi: Eğer
şimdi gözünüzde lûtuf buldumsa, Firavuna söyliyip diyin:
5.
Babam: İşte, ben ölüyorum; beni Kenân diyarında kendim için kazdığım kabre,
oraya gömeceksin, diyerek bana yemin ettirdi. Bunun için rica ederim, şimdi çıkayım,
babamı gömeyim ve döneyim.
6.
Ve Firavun dedi: Çık, ve sana yemin ettirdiği gibi babanı göm.
7.
Ve Yusuf babasını gömmek için çıktı; ve Firavunun bütün kulları, evinin
ihtiyarları, ve Mısır diyarının bütün ihtiyarları,
8.
ve Yusufun bütün ev halkı, ve kardeşleri, ve babasının ev halkı kendisile
beraber çıktılar; yalnız çocuklarını ve koyunlarını ve sığırlarını Goşen
vilâyetinde bıraktılar.
9.
Ve arabalar ve atlılar da kendisile beraber çıktılar; ve gayet büyük bir alay
oldu.
10.
Ve Erdenin öte tarafında olan Atad harmanına geldiler, ve orada çok büyük ve
ağır dövünme ile dövündüler; ve babası için yedi gün yas tuttu.
11.
Ve memleketin ahalisi, Kenânlılar, Atad harmanındaki yası görünce, dediler: Bu
Mısırlılar için hüzünlü bir yastır; bundan dolayı Erden ötesinde olan o yere
Abel-mitsraim* denildi.
12.
Ve onun oğulları onlara emretmiş olduğu gibi kendisine yaptılar;
13.
ve oğulları onu Kenân diyarına götürdüler, ve onu Mamre karşısında Makpela
tarlasının mağarasında gömdüler; o mağarayı tarla ile beraber İbrahim kabir
için mülk olarak Hittî Efrondan satın almıştı.
14.
Ve Yusuf, kendisi, ve kardeşleri, ve babasını gömmek için kendisile beraber
çıkanların hepsi, babasını gömdükten sonra Mısıra döndüler.
*Mısırlıların yası, manasınadır.
15.
Ve Yusufun kardeşleri babalarının öldüğünü görünce, dediler: Belki Yusuf bize
kin tutar, ve bizim ona yaptığımız bütün kötülüğün karşılığını yapar.
16.
Ve Yusufa haber gönderip dediler: Baban ölümünden evel: Yusufa böylece
söyliyeceksiniz diye emretti:
17.
Şimdi rica ederim, kardeşlerinin günahını ve suçlarını bağışla, çünkü sana
kötülük ettiler. Ve şimdi, rica ederiz, babanın Allahının kullarının günahını
bağışla. Ve onlar kendisine söyledikleri zaman, Yusuf ağladı.
18.
Ve kardeşleri de gidip onun önünde yere kapandılar; ve dediler: İşte, biz senin
kullarınız.
19.
Ve Yusuf onlara dedi: Korkmayın, çünkü ben Allahın yerinde miyim?
20.
Ve siz bana karşı kötülük düşündünüz; fakat Allah onu bugün olduğu gibi yapsın
diye, çok kavm yaşatmak için iyilik olarak düşündü.
21.
Ve şimdi korkmayın; ben sizi ve çocuklarınızı besliyeceğim. Ve onları teselli
edip yüreklerine hitap etti.
22.
Ve Yusuf, kendisi, ve babasının evi Mısırda oturdular; ve Yusuf yüz on yıl
yaşadı.
23.
Ve Yusuf Efraimin üçüncü göbek oğullarını gördü; ve Manassenin oğlu Makirin
çocukları Yusufun dizleri üzerinde doğdular.
24.
Ve Yusuf kardeşlerine dedi: Ben ölüyorum; fakat Allah mutlaka sizi arıyacaktır,
ve bu diyardan sizi İbrahime ve İshaka ve Yakuba yemin ettiği diyara
çıkaracaktır.
25.
Ve Yusuf: Allah sizi mutlaka arıyacaktır, ve kemiklerimi buradan
çıkaracaksınız, diyerek İsrailin oğullarına yemin ettirdi.
26.
Ve Yusuf yüz on yaşında öldü; ve onu mumya edip Mısırda bir tabuta koydular.